Пасля шчырай размовы...

Старшы ўчастковы інспектар маёр міліцыі Аляксандр Новікаў на Сідаравіцкім участку Магілёўскага раёна 21 год. Малая, якую, здавалася, яшчэ ўчора частаваў цукеркай (у кішэні старшага ўчастковага заўсёды прызапашаныя прысмакі для дзятвы), на днях паклікала на вяселле. Жыхары ўсіх сямі вёсак Сідаравіцкага сельсавета паважліва называюць маёра міліцыі Вячаслававічам, заўсёды спяшаюцца да яго і з бедамі, і з радаснымі падзеямі. Чаму сын таты-лётчыка і мамы – галоўнага бухгалтара аэрапорта – вырашыў звязаць сваё жыццё з працай у міліцыі, яму і самому складана адказаць. Напэўна, таму, што заўсёды быў спагадлівым, неабыякавым да чужых бед, імкнуўся дапамагчы людзям. І цяпер ён штодня праязджае на сваім УАЗе па 100–150 кіламетраў, каб даведацца, ці ўсё ў вяскоўцаў у парадку, ці няма скаргаў у пажылой маці на сына-п’яніцу ці ў жонкі на мужа-дэбашыра.

На вуліцы вёсак, дзе Аляксандр Новікаў адказвае за парадак, можна без асцярогі выйсці ў любы час сутак. Ён адразу паставіў жорсткую ўмову тым, хто выпівае:

– Трапіце на вочы – чакайце непрыемнасцяў.

І парушальнікі спакою ведаюць: у старшага ўчастковага слова са справай не разыходзіцца.

Многія ўдзячныя яму за тое, што дапамог змяніць жыццё да лепшага. Дваццацігадовая жыхарка вёскі Лыкава Таццяна стала абавязанай асобай, паспела двойчы пабываць у ЛПП. Яе асуджалі аднавяскоўцы, і блізкія пакутавалі ад яе. Ужо рыхтавалі дакументы для чарговай адпраўкі Таццяны ў ЛПП, і раптам яна сама прыбегла да чалавека ў пагонах:

– Вячаслававіч, міленькі, дапамажыце! Не хачу так жыць, і перад людзьмі сорамна. Але згубная звычка мацнейшая за мяне, не магу з ёй справіцца!

Здавалася б, дзяўчына не выклікала даверу, але мудры супрацоўнік міліцыі адчуў, што кажа яна шчыра. Яе бясплатна закадзіравалі.

Вось ужо дзесяць гадоў Таццяна вядзе цвярозы лад жыцця, наладзіліся адносіны ў сям’і, працаўладкавалася аператарам машыннага даення ў сельгаспрадпрыемстве, на працы яе хваляць. А пачалося ўсё з размовы з участковым…

Часта бываюць такія сітуацыі: жыве адзінока пажылая вяскоўка, ніхто ёй па гаспадарцы не дапамагае. Зойдзе да яе ў двор старшы ўчастковы, а там дровы раскіданыя. Тады Аляксандр Новікаў знаходзіць чалавека, які перабіваецца выпадковымі заробкамі. Той дапамагае састарэлай аднавяскоўцы па гаспадарцы, а ўжо пенсіянерка ў падзяку шалапутнага мужыка абедам накорміць ды яшчэ з сабой дасць паесці. Разлік спіртным строга забараняецца! І ўсе задаволеныя.

Бо як бывае: пажылая маці ад шалапутнага сына халадзільнік на ланцуг замыкае. З такім выпадкам сутыкаўся старшы ўчастковы.

Часам людзі парушаюць закон не таму, што ад прыроды непрыстойныя, а ад безвыходнасці. Быў выпадак: у вяскоўца згарэў дом, жыць яму стала няма дзе, пачаў зарабляць крадзяжамі, імкнучыся трапіць за краты: там хоць несалодка, але ёсць і дах над галавой, і харчаванне.

А па прыродзе мужык ціхі, неканфліктны. Аляксандр Новікаў вырашыў дапамагчы чалавеку, купіў яму прадуктаў. Затым звязаўся з кіраўніком буйной фермерскай гаспадаркі, які сваім работнікам прадастаўляе інтэрнат. Цяпер у пагарэльца ёсць і жыллё, і праца. З першай жа зарплаты ён вярнуў маёру міліцыі грошы за прадукты. Наймальнік-фермер ім задаволены.

Аляксандр Новікаў расказвае, што з вяскоўцамі яму прасцей: на ўчастку за столькі гадоў працы паспеў вывучыць характар кожнага. Але летам да 1700 карэнных сельскіх жыхароў дадаецца яшчэ 2500 дачнікаў. Нагрузка павялічваецца больш чым у два разы. Сітуацыя ўскладняецца тым, што дачнікі – людзі ў асноўным незнаёмыя.

Але старшы ўчастковы спраўляецца. На яго ўчастку вельмі высокая раскрывальнасць злачынстваў. Аляксандр Новікаў па выніках працы за мінулы год прызнаны найлепшым участковым Магілёўскай вобласці. Дарэчы, гэтага звання ён ганараваны другім разам. У першы раз атрымаў яго ў 2007 годзе.

Усе, хто ведае маёра міліцыі, у адзін голас сцвярджаюць, што мець зносіны з ім вельмі прыемна. Ён заўсёды вясёлы, жыццярадасны, нягледзячы на няпростую працу. А жонка ўчастковага Марына Новікава, пераехаўшы да мужа з суседняга раёна, уладкавалася працаваць па вольным найме ў Магілёўскі РАУС. Цяпер яна інспектар крымінальна-папраўчай інспекцыі, дапамагае людзям, якія выйшлі з месцаў зняволення на свабоду, адаптавацца ў жыцці.

КАМЕНТАРЫЙ

Аляксей Дабрыгін, намеснік начальніка Магілёўскага РАУС па ідэалагічнай рабоце і кадравым забеспячэнні, падпалкоўнік міліцыі:

– Аляксандр Новікаў – супрацоўнік вельмі дасведчаны, мудры. Ён выдатна разбіраецца ў людзях: ведае, каму можна дараваць, паверыць, даць шанец выправіцца, а да каго, наадварот, паставіцца строга. Мы пастаянна чуем словы падзякі на яго адрас ад людзей, якія жывуць на яго ўчастку. Аляксандру Новікаву неаднаразова ўдавалася вярнуць да нармальнага жыцця нават тых, каго ўсе лічылі прапашчымі, на каго даўно махнулі рукой родныя і блізкія. А цяпер яны не парушаюць закон, добрасумленна працуюць. І вядома, у кожным такім выпадку ад участковага спатрэбілася нямала цярпення.

Дарэчы, нават калі Аляксандру Новікаву даводзіцца кагосьці караць, як правіла, на яго не крыўдзяцца: разумеюць, што справядліва, заслужана. Праца ўчастковага вельмі няпростая, яе вынікі напрамую залежаць ад таго, якія адносіны супрацоўнік міліцыі змог выбудаваць з людзьмі. Калі чалавеку ў пагонах давяраюць, радуюцца кожнаму яго прыезду ў вёску, то і раскрывальнасць злачынстваў будзе высокай, і ў сем’ях не будзе сварак і скандалаў.

СБ