"Прозвішча ў нас працоўнае". Прадстаўнікі дынастыі Май з ЗАТ "Сервалюкс Агра" - пра любоў і павагу да працы
Дынастыя Май - адна з самых вядомых у Магілёўскім раёне. Яна дала як мінімум тры пакаленні перадавікоў, якія прысвяцілі сваю прафесійную дзейнасць сельскай гаспадаркi. Кожны на сваім месцы прыносіў карысць і рабіў усё магчымае, каб роднае прадпрыемства і малая радзіма разьвіваліся. Родапачынальнікам дынастыі стала Яўгенія Пятроўна Май, якая з юнацтва працавала даяркай. Яе імя занесена ў раённую Кнігу працоўнай славы, а досвед і заслугі сталі добрым падмуркам для прафесійнага росту наступных пакаленняў. Карэспандэнты БЕЛТА заехалі ў госці да сына і ўнука ветэрана працы ў ЗАТ "Сервалюкс Агра", каб распытаць іх аб цяперашніх поспехах.
Сяргей Май - вядомая ў сферы сельскай гаспадаркі Магілёўскай вобласці асоба. Ён традыцыйна ўваходзіць у лік перадавікоў, паказваючы значныя для ўсяго рэгіёна вынікі на ўборцы ўраджаю. Яго бацька - камбайнер з больш як 40-гадовым стажам, які таксама задаваў тон уборачнай для ўсёй вобласці. Сяргей з дзяцінства захапляўся поспехамі бацькі і не мог сабе дазволіць ставіцца да працы менш адказна. Як толькі сезон - з ім можна сустрэцца толькі ў полі: справа хлебароба нялёгкая, але Сяргею яна даспадобы.
"У гаспадарцы я з 2007 года, яшчэ дзіцём катаўся на камбайне разам з бацькам, і мне гэта вельмі падабалася, - успамінае ён. - Сваёй прафесіяй я хварэю да гэтага часу - не расчараваўся ў абраным працоўным шляху. Цяпер не толькі кірую тэхнікай, але і рамантую машыны - да ўсяго патрэбен гаспадарскі падыход. Цікава, што адразу прыйшоў у гаспадарку на пасаду слесара, і ўжо потым стаў трактарыстам. Хацелася расці і ўдасканальвацца, з часам сталі з'яўляцца першыя вынікі і ўзнагароды. Вядома, такое прызнанне заўсёды прыемна. Бывае, што па фота ў газеце даведваюцца людзі - пра мяне часта пішуць ва ўборачную гарачую пару як пра перадавіка. Ды і прозвішча ў нас рэдкае і незвычайнае - можна сказаць, працоўнае".
На пытанне, як дабіцца высокіх вынікаў у працы, Сяргей Май сціпла адказвае: трэба старанна працаваць. Дарэчы, годны прыклад адказных адносін да абранай справы перадавік паказвае сваім дзецям. У сям'і падрастаюць трое хлопчыкаў і дзяўчынак - два хлопчыкі-пагодкі васьмі і дзевяці гадоў, а таксама чатырохгадовая дзяўчынка. Прафесіяй бацькі цікавяцца рэгулярна, заўсёды просяць узяць з сабой на працу або пакатаць на камбайне. Любячы тата ўпэўнены, што нехта з іх абавязкова звяжа будучую прафесію з сельскай гаспадаркай і сядзе за штурвал камбайна, працягнуўшы працоўную дынастыю.
"Дагэтуль працуе ў гаспадарцы і мой дзядзька, раней таксама працавалі бацька і брат, - адзначае Сяргей Май. - Вядома, калі разам не толькі дома, але і на працы, - гэта вельмі добра, бо заўсёды ведаеш, што родны чалавек падкажа і дапаможа ў любым пытанні і словам, і справай. Маючы такі досвед за плячыма, вучым і моладзь, якая толькі прыходзіць у сельскую гаспадарку. Тлумачым, што да ўсяго трэба падыходзіць з галавой. Важна разуменне, што такое тэхніка - не атрымаецца проста так сесці за штурвал камбайна і выдаць цудоўны вынік. Другі момант - гэта жаданне працаваць, без якога таксама нельга дабіцца поспеху. А яшчэ трэба любіць сваю зямлю, інакш ніяк".
Больш за ўсё Сяргею Маю падабаецца ўборачная. Тым больш у гэты перыяд часу з'яўляецца прафесійная рызыка - намалаціць як мага больш збожжа, пабіць свой уласны рэкорд і ад калег не адстаць
"Калі ёсць галава і рукі, у сельскай гаспадарцы можна зарабіць добрыя грошы, - усміхаецца ён. - А яшчэ трэба не ленавацца: матывацыя таксама робіць сваю справу. На гэту пасяўную вялікія планы, буду імкнуцца ў рабоце да лепшага - апускаць высокую планку сорамна. Таму нават святы буду праводзiць на палях. Жонка ставіцца з разуменнем і заўсёды чакае дома з добрым словам і смачнай вячэрай на стале".
Бацька перадавіка, хоць і выйшаў на пенсію і адышоў ад спраў у сваёй гаспадарцы, да гэтага часу цікавіцца поспехамі сына: пастаянна пытаецца аб рабоце.
"Вядома, калі ўсё жыццё працуеш на зямлі, гэтая справа не адпускае - застаецца і ў думках, і ў сэрцы, - кажа сын аграрыя. - Першыя гады на заслужаным адпачынку бацьку яшчэ прыцягвалі на сезонныя работы, а зараз ужо ўсё - трэба і яму паберагчы здароўе. Цяпер ён жыве маімі клопатамі, ганарыцца ўсімі дасягненнямі і заслугамі. Уся наша сям'я хварэе сваёй прафесіяй - мусіць, таму і ёсць вынік у працы".
"У сельскую гаспадарку пайшоў услед за двума братамі - ужо амаль 30 гадоў працую на адным месцы, прыйшоў адразу пасля войска, - дзеліцца Аляксандр Май, дзядзька Сяргея. - Дзеці таксама працавалі ў сельскай гаспадарцы, але потым змянілі свой прафесійны шлях. Пачынаў з пасады механізатара, з таго часу яна не змянілася. На камбайне адпрацаваў чвэрць стагоддзя, зараз працую на пагрузчыку. Поспехаў і дасягненняў за тры дзесяцігоддзі было шмат - ганаровыя граматы, падзякі, занясенне на Дошку гонару. Пры жаданні ў любой прафесіі можна дасягнуць поспехаў".
Па словах Аляксандра Мая, каб была аддача і ў выглядзе фінансавага складніка, і ў плане самарэалізацыі, трэба кіравацца вельмі простым правілам - добрасумленна працаваць.
"Такую мудрасць перадаю маладзейшым калегам, а таксама нацэльваю, каб яны былі цярплівымі на шляху да поспеху - не ўсё ў жыцці даецца адразу, - падкрэслівае ён. - З часам сельская гаспадарка змянілася толькі да лепшага: павялічыліся зарплаты, істотна ступіла наперад тэхніка - стала больш магутнай і прадуктыўнай. І гэта таксама толькі ў дапамогу чалавеку працы".
У сям'і Май не сядзяць без справы ні на працы, ні дома. Напрыклад, у Аляксандра ў асабістай гаспадарцы каля 50 сотак зямлі, якую трэба своечасова апрацаваць. Растуць збожжа і бульба, а таксама іншыя звыклыя для беларускіх шырот культуры. Таму адпачынак - паняцце адноснае: для кагосьці і градку ўскапаць на сваім агародзе пасля спякотнага дня на полі - таксама своеасаблівы перадышка.
"Працавітасць у нас перадаецца з пакалення ў пакаленне. Бацькі працавалі ў калгасе (бацька - жывёлавод, маці - даярка), нас выхоўвалі з разуменнем, што перш за ўсё трэба працаваць. Гэтыя паняцці мы прывівалі сваім дзецям", - сказаў на заканчэнне ён.
Юлія Еўмянькова, фота Алега Файніцкага, БЕЛТА