У рамках правядзення раённага этапа абласнога конкурсу «Ліст Дзеду Марозу» Магілёўская раённая арганізацыя РГА «Белая Русь», якая выступае арганізатарам акцыі, атрымала ліст Ларысы Петрусёвай, члена пярвічнай арганізацыі РГА «Белая Русь», загадчыка ДУА «Яслі-сад аграгарадка Кадзіна».

Па традыцыі, у конкурсе ўдзельнічаюць дзеці. Але арганізатары акцыі не змаглі прайсці міма пранізлівага ліста і не здзейсніць мару дарослага чалавека, які не толькі захаваў у сабе дзіцячую кранальнасць і адкрытасць, але і сваё жыццё прысвяціў працы з самымі маленькімі.

Высока ацаніўшы і пасыл Ларысы Іванаўны, і яго ўвасабленне, арганізатары вырашылі адзначыць удзельніцу па-за конкурсам - ва ўрачыстай абстаноўцы Алеся Купцова, старшыня Магілёўскай раённай арганізацыі РГА «Белая Русь», уручыла дашкольнай установе, якую ўзначальвае Ларыса Петрусёва, навагоднюю ёлку. І можна не сумнявацца - падарунак ашчаслівіў і аўтара ліста, і выхаванцаў установы. Мары павінны выконвацца!

Публікуем ліст Ларысы Петрусёвай:

«Добры дзень, мой дарагі і любімы Дзядуля Мароз! Я ніколі не думала, што ў сваім узросце я буду да цябе звяртацца… І быццам усё ёсць: і сілы, і матэрыяльныя магчымасці… Можа, гэта крык душы і большы, чым ліст?..

…Прайшло ўжо амаль два гады, як побач са мной няма маёй МАМЫ, Галіны Дзмітрыеўны Вусікавай… І я не магу ацаніць па заслугах усю працу, якую яна ўклала ў выхаванне сваіх шасцярых (!) дзяцей. Увесь яе свет сабраўся на ўсё жыццё вакол нас.

З якой увагай і клопатам, трапятаннем і любоўю ставілася яна да кожнага свайго дзіцяці!.. Ад яе мы навучыліся маральнасці, набылі правільнае ўяўленне пра дабро, прыстойнасць, абавязак і гонар… Боль страты не даваў магчымасці існаваць, верыць у свае сілы !.. Працуючы ў дзіцячым асяроддзі і аказваючы садзейнічанне ў арганізацыйных пытаннях у пераднавагодняй каляднай мітусні, я раптам адчула, што кожная ёлачная цацка - гэта адлюстраванне майго дзяцінства, мая вялікая дружная сям'я, гэта ўвасабленне веры ў дабро і чароўную казку.

Ялінкавыя цацкі: зайчыкі, рознакаляровыя шарыкі, нязграбныя мішкі, шышкі… Ваенных 40-ых, «хрушчоўскіх» 60-ых ці хвацкіх 90-ых – усё роўна, галоўнае, што блікі гэтых цацак яркія і эфектныя… Мішкі, зайчыкі, вожыкi, вавёрачкі на савецкіх паштоўках Зарубіна! І ўсе яны - дзеці! Гарэзныя, вясёлыя, дзейныя, таленавітыя! А што любяць дзеці? Безумоўна, Новы год! І так хочацца, каб кожнае дзіця было па-сапраўднаму шчаслівым, каб з надыходам новага года споўніліся ўсе самыя патаемныя жаданні! І як бы не падалося дзіўным, але сёння я з упэўненасцю магу сказаць, што кожная жанчына ў душы дзяўчынка, хоць у 6 ці ў 46, і яна шчыра верыць, што шчасце ціха пастукаецца ў яе дзверы…

Мой любімы Дзядуля Мароз, на парозе Новы год, і жаданне акунуцца ў атмасферу свята і зрабіць шчаслівым не аднаго чалавека перапаўняе душу. Новая навагодняя ёлка са сваёй рознакаляровасцю цацак феерычна ярка магла б увайсці ў маю любімую ўстанову дашкольнай адукацыі! Напоўніла б дзіцячыя сэрцы рознакаляровымі эмоцыямі, незабыўнай верай у цуд, пакінула б салодкі след у іх успамінах… Дзякуй табе за тое, што ты ёсць! Ты сапраўдны каваль шчасця!»

Фота Алега Дзятлава.

http://www.pniva.by/